Η Ενχεντουάννα (τέλη του 24ου αιώνα π.Χ.), η αρχαιότερη όλων των επώνυμων ποιητών της παγκόσμιας λογοτεχνικής παράδοσης, κόρη του μεγάλου Σαργών, βασιλιά της Ακκάδης, υπήρξε πρόσωπο απολύτως ιστορικό.

Οι ιστορικές και αρχαιολογικές πηγές, καθώς και το σωζόμενο έργο της, μας αποκαλύπτουν μια ποιήτρια πρώτου μεγέθους, μια μεγάλη δέσποινα του σουμεροακκαδικού πολιτισμού.

Με την Ενχεντουάννα ο μακρύς αλλά αγνοημένος κατάλογος των γυναικών δημιουργών αποκτά τη νέα λαμπρή του αφετηρία.

Εάν το έργο της μειλίχιας Σαπφούς υπήρξε ένα είδος κανόνα, θεματολογικό και υφολογικό αρχέτυπο για το ποιητικό έργο των γυναικών,το έργο της αδρής και πολύτροπης Ενχεντουάννας, με την αρχαϊκή καθολικότητα που το χαρακτηρίζει, δεν μπορεί παρά να επηρεάσει την παραδοσιακή θεώρηση της γυναικείας λογοτεχνίας.